İnsan Yüreğine Yolculuk

Emin Özdemir, İnsan Yüreğine Yolculuk'u (Kasım 2008, Can yay.) "Denemesel Anlatı" olarak nitelemiş. Denemenin hoşluğu da bu olsa gerek, yazara geniş bir alan açıyor, "deneme" türünün ucu açık. Övünmeyi pek sevmeyen Emin Özdemir, "Yazarlığıma bir şey diyemem, ama iyi bir okur olduğumla övünebilirim" demiş. İyi yazarlığın yolu iyi okurluktan geçiyor.

İnsan Yüreğine Yolculuk, Emin Özdemir'in iyi okurluğunun bir kanıtı gibi. Dikkatli, özenli, okuduğunun üzerinde düşünen, çıkarımlara varan bir okur. Kitapların yol göstericiliğiyle insanı keşfetmek istiyor. Bu yolculukta okurunu da yeni okumalara, okudukları üzerinde düşünmeye yönlendiriyor. Ölüm, sevgi, tutku ana başlıkları altında kitapların kılavuzluğunda hayat felsefesini tartışıyor da diyebiliriz.

Denemenin anlatı yanına gelince… Emin Özdemir, denemelerini küçük anlatılarla içiçe geçirmiş. Örneğin, ilk deneme "Adlandırılamayan"da bir köpeğin intiharı haberini okurken bu olayın çağrıştırdığı delikanlılık çağından bir anıyı hatırlıyor, anlatıyor. "Homeros'un Dedikleri"nde Homeros'u odasına konuk edip, onunla sohbet ediyor. Emin Özdemir'in sohbet havasında ama tatlı dilli bir anlatımı var. Denemeye katılan anlatı tadı, okunurluğu daha da artırıyor.